အခ်စ္...နင္ကိုငါ...ခ်စ္တာငါရင္ေတြတအားပူတယ္ဟာ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေနတာလား...နင့္အခ်စ္ေတြကမေအးျမတာလား ငါမစဥ္းစားတက္ဘူးဟာ...ငါခုခံစားေနရတာက..နင့္ခ်စ္ျခင္းရဲ့ေပါ့ျပတ္ျပတ္ခံစားမဳွေတြလား နင့္ကို...ေပ်ာ္ရွြင္လြတ္လပ္စြာေနေစခ်င္တယ္...ငါလည္းမခံစားနိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ခုခိ်န္မွာငါ့ကိုဘာလိုခ်င္လဲေမးခဲ့ရင္...နင့္ရဲ့ေအးျမတဲ့ခ်စ္ျခင္းေလးတစ္ခု ငါ့ကို...ေပးသနားပါလို့ေျပာမိမွာပါ...ပူေလာင္မွဳေတြနဲ့ေ၀းခ်င္ပါတယ္ဟာ ငါဆိုတဲ့မိန္ကေလးဘ၀က...သိတက္စကတည္းကပူပင္မွဳေတြနဲ့ရွင္သန္ခဲ့ရတာပါ ပူေလာင္မွဳေတြေ၀းပါရေစေနာ္...

Sunday, September 9, 2012

မုန္းတိုင္းထန္တဲ့ ေလာကဓံ

ေလာကဓံ ဆိုတဲ့

ေလျပင္းမုန္တိုင္း

ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေႀကာင့္

တစ္ခါတစ္ခါ ရပ္တည္မဳွေတြ

မယိုင္သြားေအာင္

ရွိသမ်ွ အားအင္ေလးနဲ့

ထိန္းထားခဲ့ေပမဲ့

တစ္ခါတစ္ခါ အေျဖရွာမရတဲ့

ပုဒ္စာေတြ့ေႀကာင့္လမ္းေျပာက္ခဲ့တယ္

ယိုင္နဲ့နဲ့ အိမ္အိုေလးမွာ

အေမဆိုတဲ့  ခြန္အားေလးေႀကာင့္

ေရွ့ဆက္ရန္ ေဆးတစ္ခြက္အျဖစ္ေသာက္သံုးျပီး

အေမနဲ့  မနီးတဲ့သည္ခရီး

သမီး အေရာက္ျပန္လာခ်င္ပါျပီ
ေရးသားသူ..... at
Labels:

1 comment:

  1. UnknownFebruary 24, 2016 at 3:13 PM

    အိမ္နဲ႔ေဝးတဲ႔ အလြမ္းေတြ
    မရွိခ်င္တဲ႔ အရပ္
    အလွမ္းေတြ ေဝးခဲ႔ေနရာကေန
    သားလည္း လြမ္းတယ္
    အေမ
    အားေပးသြားတယ္ အမည္မသိ
    သူငယ္ခ်င္းေရ

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)